Είναι τόσο τραγανή & αέρινη η ζύμη του κρουασάν στο Kora & έχουν ξετρελαθεί οι Κολωνακιώτες, που τη στήνουν απ’έξω πουρνό; Ή μιλάμε για το γνωστό marketing της τεχνητής έλλειψης, το κόλπο που εφάρμοζε κι ο Τσιλιχρήστος στην πόρτα του Μερσέντες;
Η αλήθεια είναι ότι το γλυκό-άγλυκο danish με μήλο & μπισκότο της αριστερής φωτογραφίας κάτω ή ένα αλμυρό με απάκι & κασέρι ή το άλλο το τέλειο, με το καραμελωμένο κρεμμύδι (βλ. φωτό πάνω), όταν επιτέλους τα βρήκα, ήταν κορυφαία ποιήματα ποιότητας & αρμονίας: ούτε μπουχτιστικά, ούτε βαρετά. Και τόσο ελαφριά, που έφαγα τέσσερα στη σειρά, χωρίς το βούτυρο να πέσει μολυβένιο στο στομάχι.
Μόνο το pain au chocolat (δεξιά κάτω) μου φάνηκε ότι παραήταν φειδωλό στη σοκολάτα, αν και έτσι, παραδέχομαι, ήταν πιο ξεκάθαρη η μαεστρία της παρασκευής του -άσε που αυτό είναι το σωστό, το αυθεντικό, το γαλλικό…
Θα ήθελα να είχα καβατζώσει & ένα ειδικό ψωμί που βγάζουν στο Kora με διακριτική μυρωδιά σοκολάτας, ό,τι πρέπει δηλαδή για το αυριανό πρωϊνό, αλλά είχε τελειώσει απ’τις 11:00!
Και γενικά τα πράγματα καθίστανται sold-out υπερβολικά νωρίς εδώ, γεγονός που είναι ταυτόχρονα σπαστικό (αφού μπορεί να κουβαληθείς στην Αναγνωστοπούλου άδικα) & ακατανόητο (Κόπηκε το ρεύμα; Ξεράθηκαν οι σιτοβολώνες της Ουκρανίας;).
Δεν θα γκρινιάξω όσο θα μπορούσα, διότι είναι πολύ ευγενικοί όλοι τους -αγαπημένη αμερικάνικη σχολή εξυπηρέτησης. Κι επίσης έχω διαβάσει πόσο καθυστερεί όντως την παραγωγή το φυσικό προζύμι, το οποίο χρησιμοποιούν αντί για μαγιά.
Όμως δεν πείθομαι ότι από πίσω δεν κρύβεται & μια αδιαφορία για τα χρήματα (που περισσεύουν;) ή ένα αυτάρεσκο marketing. Αλλιώς δεν θα έμεναν ανοιχτά ως τις 4 για να λένε με χαμόγελο «Λυπούμαστε. Αύριο πάλι»…
Γράφω τώρα πλέον με θέρμη για τους ζυμομύκητες & τους γαλακτοβάκιλλους, υπεύθυνους για το sourdough, αλλά να θυμίσω σε όσους μοιραστήκαμε τα νιάτα μας, ότι εδώ που είναι τώρα το καναρινί & διάφανο Kora, ήταν κάποτε το μπουντρούμι του Alexander’s. Έμπαινες ρίχνοντας κλεφτές ματιές πίσω απ’την πλάτη σου, χόρευες στο υπόγειο μέχρι εξαντλήσεως, ερωτευόσουν μέχρι αυτοκτονίας, όμως τα ξημερώματα επεστρεφες σπίτι φρεσκος. Σαν ζεστό ψωμάκι…
