Δεν υπάρχει στην Ελλάδα άλλος ζαχαροπλάστης σαν τον Στέλιο Παρλιάρο! Κι αυτό δεν θα κουραστώ να το λέω γιατί γεμίζει το στόμα μου με γλύκα κάθε φορά.
Ο Στέλιος είναι προς τιμήν του ο μόνος Έλληνας pâtissier που πειραματίζεται non-stop, πηγαίνοντας τη γεύση & το γούστο μας παραπέρα -αντί να θησαυρίζει σταθερά, όπως κάνουν άλλοι, από την ίδια & απαράλλαχτη πολυδιαφημισμένη «μους σοκολάτα«, εντυπωσιακά αμπαλαρισμένη απ’ έξω, βαρετά κοινότοπη από μέσα…
Ο Στέλιος δεν παύει ποτέ να φτιάχνει εποχικά «συλλεκτικά» γλυκά που δεν ξέρεις αν & πότε θα ξαναπετύχεις στις βιτρίνες του, συστήνει σπάνια επιδόρπια που διαφορετικά δεν θα έβρισκες στην Ελλάδα & αναβιώνει νοσταλγικές λιχουδιές από τα παιδικά μας χρόνια.
Και είναι όλες του οι γλυκές αλχημείες φτιαγμένες με άριστες πρώτες ύλες & πασπαλισμένες με γνώση, αγάπη & χαμόγελο, τόσο ηθικά & artisanal γλυκά που μου δίνει χαρά ν’ αγαπιούνται φανατικά απ’ άκρη σε άκρη στην Ελλάδα, μέσα από τις σούπερ επιτυχημένες εκπομπές & το sold out περιοδικό του. Κάτι καλό πρέπει να σημαίνει αυτό για το έθνος…
Αντίθετα με εξόργισε (αν & δεν μ’ εξέπληξε) που όταν άνοιξε εκείνο το συγκλονιστικό ζαχαροπλαστείο-ναυαρχίδα στο Μπέβερλι Χιλς των Βαλκανίων, οι συνήθεις νεόπλουτοι της Κηφισιάς (οι ίδιοι που φέρνουν με αεροπλάνο τα μακαρόν από το Ladurée για να δώσουν πανάκριβο χρώμα στα άκαυλα πάρτι τους) το άφησαν να κλείσει λες και τους περίσσευε.
Μας έμεινε ευτυχώς το Κολωνάκι… γιατί ακόμη κι αν τον υπόλοιπο χρόνο τη βγάζουμε όπως όπως, τα Χριστούγεννα θα ήταν μια εποχή δυσβάσταχτη χωρίς τον Στέλιο. Πέρνα μια βόλτα από το μαγαζί της οδού Ηροδότου, γεμάτο αυτή την εποχή με σοκολατένια δέντρα & πανετόνε σε χρυσαφί backpack, και θα νιώσεις κι εσύ τι εννοώ 😉