Πάνω: Κεραμική αλυσίδα του Ηλία Κοέν στο περίπτερο της Eleftheria Tseliou Gallery.
Έγινε και η φετινή Art Athina 2019 και ειλικρινά μου φαίνεται πολύ παράδοξο που τη βρήκα υποβαθμισμένη (με ευθύνη των ίδιων των γκαλερί που συμμετέχουν), ενώ αντίθετα την ίδια στιγμή η πόλη εξελίσσεται σε παγκόσμιο hub σύγχρονης τέχνης -και το εννοώ, δεν τρολάρω…
Κρίμα, δηλαδή, πραγματικά που από τη μία έχουμε ξένους καλλιτέχνες να μετακομίζουν στην Κυψέλη, συλλέκτες, curators & δημοσιογράφους τέχνης να πυκνώνουν τα ταξίδια τους εδώ (τρώγοντας, πίνοντας, δουλεύοντας & παρτάροντας στο γοητευτικό αθηναϊκό κέντρο), μια διεθνή νομεκλατούρα που διαμορφώνει τιμές-φούσκα εκατομμυρίων ευρώ να κάθεται οκλαδόν τα καλοκαίρια στην Υπίτου, και από την άλλη οι γκαλερί μας να μη φαίνεται να μπορούν να το υποστηρίξουν όλο αυτό το πανηγύρι.
Αντίθετα εκθέτουν ξανά year after year τα ίδια & τα ίδια απούλητα έργα (βλ. gallery Kalfayan), τους ίδιους & τους ίδιους eye-catching αρχαίους καλλιτέχνες (βλ. τα κεραμικά βάζα του Χαδούλη) ή μια πονηρή ρετροσπεκτίβα του συγχωρεμένου του Takis σε 20 τετραγωνικά (βλ. Mihalarias), αντί να προτείνουν επενδυτικές ευκαιρίες (αυτή δεν είναι σε μεγάλο βαθμό η δουλειά τους;) από την πλούσια τα τελευταία χρόνια εικαστική μας παραγωγή.
Εξαιρέσεις φυσικά & υπήρχαν (η δραστήρια Eleftheria Tseliou Gallery, η πρωτοεμφανιζόμενη Crux Gallery & όπως πάντα η Breeder), όμως 3-4 κούκοι δεν φέρνουν την άνοιξη.
Ούτε καν τα καταπληκτικά γραφιστικά της φετινής Art Athina από το G Design Studio δεν μπόρεσαν να εξωραΐσουν την αίσθηση αφίσα-κάρτα-κορνίζα που έβγαζαν τα περισσότερα περίπτερa.
Και το Ζάππειο, συγχωρέστε μου, υπέροχο μέγαρο, αλλά τόσο κακοποιημένο από την εικονογραφία του παρελθόντος του, μοιάζει ιδανικό για φεστιβάλ τοπικών παραδοσιακών γεύσεων ή προεκλογικές φιέστες, παρά για να φιλοξενήσει ένα art fair -χωρίς να διαμορφωθεί τουλάχιστον ανάλογα.
Μου σχολίασαν όλοι πως είχε τουλάχιστον δροσιά σε σχέση με το περσινό Ωδείο όπου έλιωνε το σίδερο. Συμφωνώ, αλλά είναι μήπως το air-condition Τέχνη; Μπορεί κιόλας, δεν έχω άποψη…
