Για να πληρώσω ένα παράλογο, απομεινάρι του νόμου Κατρούγκαλου, ΕΦΚΑ, περπάτησα τις προάλλες μετά από χρόνια στα αφημένα στενά γύρω απ’την Ομόνοια, που όσο κι αν υποφέρουν από εγκατάλειψη (κλειστά μαγαζιά που κάποτε πουλούσαν hi-fi κασέτες, καμένο κουφάρι του ΜΙΝΙΟΝ & κατρουλίλα), ασκούν ακόμη γοητεία στο επαρχιωτόπουλο που προσγειώθηκε κάποτε στο κέντρο της πρωτεύουσας και τη ρούφηξε με όλες τις αισθήσεις του…
Κι ενώ λίγα πράγματα παραμένουν γνώριμα από τότε που γύριζα στην περιοχή χωρίς σκοπό, έπεσα κατά τύχη πάνω στη Στάνη, μπήκα να πάρω ένα αυθεντικό ρυζόγαλο με κανέλα (από φρέσκο γάλα, χωρίς συντηρητικά, πολύ ίδιο με της μαμάς μου) & θυμήθηκα τα λόγια του διευθυντή του Γαστρονόμου της Καθημερινής & μάστορα της γλώσσας Άγγελου Ρέντουλα, τα οποία και αντιγράφω γιατί δεν θα μπορούσα ποτέ να τα πω καλύτερα:
«Το πιο τρυφερό μαγαζί της Ομόνοιας είναι η Στάνη. Με γνώση σίγουρη, ριζωμένη στο βάθος του χρόνου –κοντά 90 χρονώ είναι το φαμελίτικο γαλακτοζαχαροπλαστείο– και προϊόντα αληθινά χάδια. Ένας ατίμητος θησαυρός. Συνήθεια καθημερινή για περιοίκους, εβδομαδιαίο έθιμο για κατοίκους των γύρω περιοχών, απαραίτητη στάση των αθηναϊκών tours για foodies που λιγουρεύονται τα αυθεντικά των πόλεων, γνωστή και αγαπητή βεβαίως. Δεν κομίζω άγνωστη γνώση, την παλιά φωτίζω. Αξίζει να στριμώχνονται λιγάκι τα πολυδιαφημισμένα του συρμού, για να ακούγονται πότε πότε –και ξανά και ξανά– αυτά τα μαγαζιά. Και να ανέβουν στο βάθρο που τους πρέπει. Το έχουμε ξαναπεί: τέτοιες παλιές, ανθεκτικές επιχειρήσεις είναι θεσμοί, θα έπρεπε να προστατεύονται με χίλιους τρόπους.»