Αναζητώντας ένα παγωτό να δροσιστεί το blog & να σημάνω την επίσημη έναρξη του θερινού yolo & του «λείπει πάλι ο θεός & έχει ‘μην ενοχλείται’», κατέβηκα τις προάλλες στην hip Αρχελάου στο Παγκράτι και δοκίμασα ούτε μία, ούτε δύο, ούτε τρεις, αλλά τέσσερις (!) γεύσεις στο artisanal παγωτατζίδικο Μαραμπού, το οποίο έχει μεν λίγες επιλογές και καλές, αλλάζουν δε κάθε τόσο για να μη βαριόμαστε…
Ξεχώρισα την καραμέλα με αλάτι (yum!) και τη σοκολάτα γάλακτος (βλ. φωτό πάνω)
Αντίθετα τα σορμπέ του (dark chocolate & mango, κάτω), αν και ποιοτικά και πυκνά, δεν λέω, εντούτοις παραήταν άγλυκα για τα γούστα μου -το mango πιο άγλυκο κι απ’το ίδιο το φρούτο.
Τρέμουν φαίνεται πια τα επιδόρπια και αυτολογοκρίνονται μην και κατηγορηθούν ως χυδαία γλυκά από το γευστικό Γκίλιαντ (aka γευσιγνώστες με κατάθλιψη). Και πρέπει να αντισταθούμε εμείς οι sweettooth γιατί σε λίγο θα είμαστε μειονότητα.
Τελοσπάντων να πάτε στο Μαραμπού!
Δεν είναι ομολογώ για να ξεκινήσετε μπουσουλώντας από κάθε γωνιά της Αθήνας, αλλά να πάτε γιατί είναι τίμιο, ελαφρύ, καθαρό και φτηνό παγωτό φτιαγμένο προφανέστατα με αγάπη. Και η αγάπη νικάει πάντα. Ακόμη και στο Γκιλιαντ…
