Πήγα τις προάλλες στο Μπενάκη με αφορμή την (έξυπνα & καλόγουστα πλασαρισμένη μέσα στη μόνιμη συλλογή) έκθεση κοσμημάτων της Έλενας Σύρακα & ήθελα κάπως να θυμίσω, σε όποιον ακούει & έχει λίγο χρόνο, ότι αυτό το μουσείο παραμένει μια κιβωτός-μινιατούρα της ελληνικής (αρχαίας, χριστιανικής, λαϊκής) Τέχνης, αξίζοντας σίγουρα μια επίσκεψη, χάρη & στο υπέροχο κτίριο στη συμβολή Βασιλίσσης Σοφιάς & Κουμπάρη.
Η απουσία του Άγγελου Δεληβορριά, του διευθυντή που έκανε το Μπενάκη αυτό τον σπουδαίο οργανισμό που είναι σήμερα, ίσως & να φάνεται λίγο στους κάπως ράθυμους ρυθμούς του προσωπικού, σε κάτι καμμένες λάμπες που δεν έχουν αντικατασταθεί ή σε κάτι περισσευούμενα μηχανήματα που είδα να στοιβάζονται σε κοινή θέα, αλλά και πάλι, τα αριστουργήματα όπως αυτό το σούπερ εντυπωσιακό ξυλόγλυπτο εσωτερικό αρχοντικού στην Κοζάνη (βλ. πάνω), η awesome εικόνα της Δευτέρας Παρουσίας (βλ. κάτω) & οι ρομαντικοί πίνακες των πρώτων αστών της νεότερης Ελλάδας -μέσα στην προσποιητή αθωότητα- αξίζουν τουλάχιστον ένα διωράκι ανάμεσα σε brunch & απογευματινό καφέ στο διπλανό Κολωνάκι.
Σούπερ SOS πάντα & το καλόγουστο πωλητήριο, αν η προσφορά μιας «δωροεπιταγής απ’τα H&M» σου φαίνεται αυτό που αλήθεια είναι: κατώτερή σου…
