Πάνω: Πάνω: Spanish Eyes – προτηγανισμένη ομελέτα (!) με πατάτες, μπρόκολο, κολοκυθάκι & κρεμμύδι (6,55 ευρώ). Κάτω: σαλάτα Beautiful Day με baby σπανάκι, αβοκάντο, φύτρες εποχής, ηλιόσπορους &dressing από λάδι, σκόρδο, λεμόνι & μαύρο αλάτι (9,90 ευρώ).
Δεν ξέρω τι ένταση πρέπει να βάλω στις λέξεις μου για να προειδοποιήσω όσους δεν έχουν ήδη πάει ότι το Avocado της οδού Νίκης, ο ναός των Ελλήνων vegetarians & των vegans, αν & με υψηλές βαθμολογίες στο trip advisor (!) ουδεμία σχέση έχει με όσα πεντανόστιμα, organic & δίχως κρέας, έτρωγα παντού στο Λος Άντζελες, τη Μέκκα αυτής της ανεξάντλητης, όπως ανακάλυψα εκεί, κουζίνας…
Θέλησα, βλέπεις, επιστρέφοντας από αυτό το ταξίδι, να δοκιμάσω τελικά το Avocado μετά από σειρά ετών που το ανέβαλα, μάλλον εξαιτίας μιας μιζερούλας αισθητικής στο χώρο, μιας υπερτιμολόγησης της -έστω οργανικής- φακής & των φρέσκων αβγών, αλλά & από ένα προαίσθημα-μεγάλη πουτάνα… Και φυσικά την πάτησα!
Το εικονιζόμενο προϊστορικό μπέργκερ από ρεβύθια (11 ευρώ!), λοιπόν, με ψωμάκι σαν αυτό που έβγαζαν οι φούρνοι το ‘40 & μια θεόχοντρη ροδέλα κρεμμύδι, ήταν να σκεφτείς αριστούργημα μπροστά στα όπισθεν πανάκριβα & απαράδεκτα noodles, που καμία δικαιολογία δεν αξίζουν για την (να το θέσω κομψά) μετριότητά τους: το τελευταίο delivery τα κάνει καλύτερα, χωρίς να προσθέσει κύβο Knorr ή να πατήσει κανέναν άλλον από τους vegeterian όρκους.
Τι να πω; Η κακιά η ώρα; Τόσο άτυχος είμαι πια; Ή μήπως το Avocado ποιεί απλά την ανάγκη… χρυσωρυχείο;
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ; Πλήρης απογοήτευση για το επίπεδο «πρόχειρη καντίνα/μαγεργειό σε παραλία τριχωτών γυμνιστών» της ελληνικής cruelty-free κουζίνας & θυμός για τα urban media/sites της πόλης μας που στάζουν μέλι για το Avocado, μάλλον από ενοχή για όλες τις γαρδούμπες που έχουν κατά καιρούς καταναλώσει τσάμπα σε χασαποταβέρνες. Για το τόσο ψέμα, εύχομαι το κάρμα να τους δώσει πίσω μια ζωή μόνο ανάλατο kale!
