Αυτή ήταν η πρώτη μου φορά στην Ίο, το πανέμορφο νησί που μέχρι πέρυσι έπαιρνε κάθε χρόνο τα πιο πάνω του, διαλύοντας γοργά την παμπάλαιη παρεξήγηση…
Άκουγα στο τέλος του καλοκαιριού τις μελιστάλακτες διηγήσεις φίλων με τα ίδια αυστηρά γούστα, έβλεπα ονειρεμένα instagram από τις μαγικές της παραλίες, οργανωμένες, χίπικες ή απρόσιτες, αλλά δεν το αποφάσιζα…
Να, όμως, που ήρθε το πλήρωμα του χρόνου & τα πάνω κάτω και φέτος επιτέλους έκανα αυτό το ταξίδι που με άφησε μ@λ@κα!
Η σοφία που αποκόμισα συνοψίζεται στις παρακάτω 10 αλήθειες/tips:
1. Η Ίος έχει πλήθος από μαγικές παραλίες -μόνο η Μύκονος, η Σέριφος & τα Χανιά μπορούν να συγκριθούν μαζί της. Είναι όλες σοκ, από τον φημισμένο Μυλοπότα & το εξωτικό Μαγγανάρι (πρόσεξε να πας με νηνεμία για να μη φας άμμο), μέχρι τις διάφορες ερημικές που πρέπει να τις κάνεις tour ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ γιατί εδώ καταλαβαίνεις πόσο ανεξάντλητο & μεγαλειώδες είναι το καλοκαιρινό δώρο αυτής εδώ της νησιωτικής χώρας στους ανθρώπους της & στους επισκέπτες της!
Καταπληκτικές αμμουδιές, λοιπόν, οι Σαπουνόχωμα & Πικρή Νερό, αλλά τα νερά στην πιο μακρινή απ’όλες, στην Τρυπητή (απ’ όπου και η φωτογραφία πάνω) δεν παίζονται -για μένα ανώτερα από Πολύαιγο & Παξούς…
TIP: Το private boat trip μου το κανόνισε όμορφα & οικονομικά το Mylopotas Watersports & το συστήνω ανεπιφύλακτα!
2. Στον Μυλοπότα το καλύτερο brunch το έχει το Cantina del Mar, αλλά το σέρβις είναι της υπομονής ακόμη & με έναν πελάτη -με δύο τα πράγματα παραγίνονται κομπλικέ…
3. Αν είστε πάνω από 30 (ετών, όχι άτομα), στον Μυλοπότα αράζετε στις ξαπλώστρες του Almyra ή του Salt και έχετε το κεφάλι σας ήσυχο -κυριολεκτικά.
4. Το Katogi greek tapas, γνωστός γόης των Κυκλάδων, παίζει μπαλίτσα κάθε χρόνο στις λίστες με τους sos έρωτες των διακοπών για 3 λόγους: α) το φαγητό είναι σούπερ φυσικά! Έπαθα πλάκα με πιάτα που δεν το περίμενα, όπως τα Χωνάκια γεμιστά με σιγομαγειρεμένο μοσχάρι, ντομάτα & γραβιέρα ή τα Μπιφτεκάκια με κρέμα σπανάκι ή ακόμη & με πιο απλά πράγματα, όπως η φανταστική ταραμοσαλάτα τους. β) Οι δύο ιδιοκτήτες, πρώην ζευγάρι όταν άνοιξαν το μαγαζί, παιδιά ακόμη, πριν 18 χρόνια, είναι κανονικότατοι rock star: έξω η Θεοδώρα, σαν εύθυμη Amy Winehouse με όλα τα πληθωρικά συναισθήματα ενός καλλιτέχνη & ο Γιώργος στην κουζίνα, με δαχτυλίδια, τατού & ψαρωτικό attitude, λες & μαγειρεύει πάνω σε μηχανή μεγάλου κυβισμού. Και μαζί τους όλο το προσωπικό, ένας αλμοδοβαρικής σύλληψης θίασος από τρυφερά, πανέξυπνα, με πολύ χιούμορ πλάσματα, σαν να μπήκες στο πλατό μιας καλογραμμένης σειράς του Netflix. γ) Ο ασυνήθιστος χώρος, διακοσμημένος με τα 180 διαφορετικά φλιτζανάκια & άλλες ιδιαιτερότητες της Θεοδώρας. Μια αυλή προστατευμένη από τον αέρα που κάποιες μέρες λυσσομανάει στη Χώρα, αλλά -πιο σπουδαίο- προστατευμένη & απ’τον πεζό ρεαλισμό εκεί έξω.
Αν όχι για τις παραλίες, έλα στην Ίο για το Κατώγι. Σαν πολύχρωμο όνειρο είναι & δεν θα θες να ξυπνήσεις…
5. Ηλιοβασίλεμα καλύτερο & απ’της Σαντορίνης στο Ios Club-Sunset Dining Bar, που είναι πιο cool απ’ότι η 80s ονομασία του υποδηλώνει. Εναλλακτικά στην Παναγιά την Γκρεμιώτισσα, το εκκλησάκι στο πιο ψηλό σημείο πάνω απ’τη Χώρα.
6. Καταπληκτικό, άριστα 10, ήταν ό,τι φάγαμε στην Κουμπάρα, το εστιατόριο στην ομώνυμη παραλία, η οποία δεν αξίζει παρά μόνο για να έρθεις εδώ στο ηλιοβασίλεμα & να τρελαθείς με τα φανταστικά σεβίτσε & τα καρπάτσο ή ακόμη & τα καλαμαράκια, το χταπόδι, τις πατάτες τηγανιτές που είναι όλα premier league & δεν υπάρχει άνθρωπος να σου πει το αντίθετο. Θα ήταν σίγουρα κρίμα να φύγεις απ’το νησί χωρίς να φας εδώ -έστω μια φορά…
Στις φωτογραφίες κάτω βλέπεις μια φοβερή Μακαρονάδα του Ψαρά με σπαγκέτι al dente & ψιλοκομμένα καλαμάρια, σουπιές, χταπόδι & μύδια, αλλά κι αυτές τις σούπερ γαρίδες στο τέλειο ζουμάκι τους από τσίλι & lime.
Εκτός πλάνου άφησα, για να μη σου κόψω την όρεξη, τις φωνές της ιδιοκτήτριας στο προσωπικό, την αισθητική «βαφτίσια με κοχύλια παντού», που προσπάθησα να αποκρύψω στις φωτογραφίες & τα stories, αλλά ερχόταν η κυρία Μαρία & θιγμένη την ξανάβαζε μπροστά μου, κι επίσης την αλλοπρόσαλλη μουσική από λαϊκά εναλλάξ με άριες που κόντεψαν να με κάψουν.
Την ένταση, βέβαια, της μουσικής, αν και ενοχλητική, μπορώ να τη δικαιολογήσω επειδή εκεί κοντά στο Pathos παίζουν νταμπαντούμπα σε ντεσιμπέλ σαν να σε πυροβολούν στο κεφάλι -και κάπως έπρεπε να το κρύψει αυτό η Κουμπάρα κάτω από (μουσικό) χαλί…
Συμπέρασμα: το φαγητό είναι αδιαπραγμάτευτα τέλειο, αλλά δεν έχουμε όλοι το ίδιο γούστο & τις ίδιες κόκκινες γραμμές. Γι’αυτό και αρκετοί με απέτρεπαν απ’την Κουμπάρα (με πόσες έννοιες το εννοούσαν άραγε;) & μου πρότειναν τον Πολύδωρα με τα μαγειρευτά του λίγο πιο πάνω. Δεν είναι φυσικά το ίδιο πράγμα, αλλά ούτε μάλλον το ίδιο είδος άνθρωπος…
7. Τον γραφικό Δράκο (βλ. φωτό κάτω) στην άκρη του Μυλοπότα τον προτείνουν απαξάπαντες γιατί έχει το πιο σωστό location δίπλα στο κύμα -κάτι σαν το Sea Satin να φανταστείς. Όμως, λείπει η φαντασία στην κουζίνα & χωρίς να είναι κακό, γουάου δεν το λες.
8. Το βραδάκι ο Γιαλός (λιμάνι) είναι πολύ γλυκούλης κι έχει δυο εστιατοριάκια-έκπληξη ανάμεσα στα σουβλατζίδικα: το ταϋλανδέζικο Thai Me Up & το πολύ original Octopus Tree, να φας μεζέδες ξυπόλητος με το μαγιό.
9. Στο νησί που δεν πήγα ούτε φοιτητής, γιατί μου ‘ρχεται ναυτία και μόνο που ακούω τη λέξη «σφηνάκια» (να τώρα, ας πούμε, το έγραψα & ζαλίστηκα), μπορείς τελικά να αποφύγεις τις παρέες με τα ξελυσσασμένα 18χρονα, αφού ακολουθούν πολύ συγκεκριμένα δρομολόγια, άσε που κοιμούνται όταν εμείς κυκλοφορούμε & το ανάποδο.
10. SOS! Τα Pathos, Erego, Calilo φτιάχτηκαν για να προσελκύσουν (με το μέγεθος, τη αισθητική, τον ήχο τους) εξωγήινους. Άσε μην σε πατήσει κανά UFO…
