1. Που αποκοιμήθηκα δυο φορές στην παραλία… Με τον ύπνο, σου λέει, μετακομίζουν οι πληροφορίες της μέρας, από «προσωρινές» στον ιππόκαμπο σε «μόνιμες» στον φλοιό του εγκεφάλου. Κι έτσι, ροχαλίζοντας, κατέγραψα εγώ ανεξίτηλα το φετινό καλοκαίρι ως ένα από τα πιο αξέχαστα!
2. Που συγγενέψαμε με την Πάτμο -το ανάδοχο νησί που θα με παραλαμβάνει κάθε χρόνο από τούδε και στο εξής για θερινές επιδιορθώσεις.
3. Που δεν κάηκα ούτε μισή φορά. Το εξέλαβα ως σημάδι ότι δεν είμαι πια παιδί να μου συγχωρούνται τα επιπόλαια εγκαύματα.
4. Ούτε ερωτεύτηκα. Γενικά τίποτα επιπόλαιο δεν μου συγχωρείται πια.
5. Που κάηκε πάλι δυστυχώς το σύμπαν, αλλά δεν κάηκαν άνθρωποι -μάλλον επειδή δεν στήθηκε μηχανισμός προπαγάνδας να μας πείσει ότι υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά και να πέσουμε να κοιμηθούμε ήσυχοι, όπως κάναμε πέρσι με το Μάτι & ξυπνήσαμε σε αποκαΐδια.
6. Ότι οι περισσότεροι δεν κάνουν «διακοπές» με την κυριολεκτική έννοια του όρου. Απλά μεταφέρουν το ίδιο εξαντλητικό τροπάρι, μαζί με όλη τους την ψυχοπαθολογική οικοσκευή, λίγο πιο κοντά στο κυματάκι. Το παρατήρησα στα Social Media κι αναρωτήθηκα με τι κουράγιο θα βγάλουν χειμώνα.
7. Μια μεγάλη & συγκλονιστική παραλία μόνοι μας το Δεκαπενταύγουστο. Δεν είναι, βέβαια, αυτοσκοπός το «μόνοι μας». Αποτελεί, όμως, καίρια & σημαίνουσα νίκη ενάντια στο εφιαλτικό «αδιαχώρητο».
8. Που έφαγα καταπληκτικά στο Κύμα της Πάτμου, στο Serenissima των Χανίων, αλλά και στην αξεπέραστη Μάζα στον Αποκόρωνα, ένα ταπεινό/μεγαλειώδες μυστικό που σας το χρωστάω χρόνια, αλλά ήρθε η ώρα να το αποκαλύψω φέτος με τα σχετικά ταρατατζούμ
9. Που οι άνθρωποι παραφυλάνε να σχολάσει ο ναυαγοσώστης για να βάλουν ανενόχλητοι τα παιδιά τους σε επικίνδυνες θάλασσες. Τέτοιοι είμαστε.
10. Που έκανα πρώτη φορά συστηματικό διαλογισμό & έβαλα συνειδητό & υποσυνείδητο να εργάζονται για περισσότερα… παγωτά (τι νόμιζες πως θα έλεγα;)