Είχα γράψει πέρυσι για την Πάτμο, τη μεσαιωνική Χώρα, το Μοναστήρι-κάστρο, το κατανυκτικό σπήλαιο της Αποκάλυψης, τον βράχο της Καλλικατσούς με τη μεταφυσική ενέργεια και το καλό ξενοδοχείο Patmos Aktis (διάβασε ΕΔΩ).
Φέτος, επανέρχομαι μετά από μια ολόκληρη βδομάδα που πέρασα εκεί, για να σου πω για παραλίες και εστιατόρια…
Οι hip παραλίες
Αν θες να μ’ακούσεις, στην Πάτμο προτίμησε κι εσύ τις ανοργάνωτες παραλίες, όπως το Λιβάδι Γερανίου, τις Δίδυμες & την Ψιλή Άμμο, εκεί που πάνε (όχι μόνο αυτοί, βέβαια) οι νέοι, οι bohemian bourgeois & οι όμορφοι ν’ απλώσουν την Sun Of A Beach πετσέτα τους… ¨Όλες έχουν τουλάχιστον μια καντίνα, δεν είναι δα ότι πηγαίνεις και στη Σελήνη.
Και κάνε αντίθετα skip το George’s Place με τις πυκνές ξαπλώστρες στον Κάμπο, ένα αγοραφοβικό πράγμα σαν Nammos από τα Lidl.
Είναι -το παραδέχομαι- όλες οι «αμμουδιές» του νησιού κάπως άβολες για ν’ αράξεις, με μεγάλα βότσαλα στο έμπα και απ’ έξω -εκτός βέβαια από την κυριολεκτικά Ψιλή Άμμο, μια από τις καλύτερες παραλίες της Ελλάδας, που δεν την είπαν «ψιλή» τυχαία. Χρειάζεσαι ένα φουλ μισάωρο περπάτημα για να φτάσεις ως εκεί -δεν υπερβάλλω. Όμως, αξίζει τον κόπο για μια βουτιά, ιδρωμένος από τη διαδρομή.
Σε όποια κι αν πας από τις παραλίες που ανέφερα παραπάνω, σε αποζημιώνουν τα καταπληκτικά, κρυστάλλινα νερά και η σέξι συνάφεια του κόσμου που κυλιέται νωχελικά κάτω απ’τα μεγάλα, φουντωτά αρμυρίκια, διαβάζοντας τα booker, τα νόμπελ, τα πούλιτζερ & τα NYT best sellers της σεζόν, τεμπελιάζοντας & κουτσομπολεύοντας τι έγινε χθες βράδυ στη Χώρα.
Με ξαπλώστρες, αλλά ήρεμη και πολιτισμένη, είναι και η Πέτρα, που έχει ένα beach bar, το οποίο μόνιμα παίρνει κακές κριτικές στο Foursquare και στο Tripadvisor για την ψιλοαγένεια του προσωπικού. Έτσι είναι…
Η θρυλική Αστοιβή
Θα ήταν κάπως βαρετό νομίζω ν’αρχίσω να μιλάω πάλι για την ξανανιωμένη τα τελευταία χρόνια Αστοιβή της Πάτμου, χρησιμοποιώντας όλα τα κλισέ που έχουν ήδη ειπωθεί:
Πως είναι κάθε καλοκαίρι αυτή η αριστουργηματική δαιδαλώδης καστροταράτσα κάτι σαν τη Ράτκα των Δωδεκανήσων, με τρεις γενιές σνομπ Έλληνες εφοπλιστές να δειπνούν & να πίνουν δίπλα στο international fashion crowd που σιχάθηκε τη Μύκονο & την Μαγιόρκα. Με τη Ναόμι Κάμπελ, την Κέιτ Μος, την Τζένιφερ Κόνελι & την Μιούτσα Πράντα να ανακατεύονται πάνω στο χορό με τα πιο όμορφα κορίτσια & αγόρια του Κολλεγίου Αθηνών. Με γαλαζοαίματες πριγκίπισσες που στο σκάφος περπατούν ξυπόλητες και στη μεσαιωνική Χώρα με Ancient Greek Sandals. Και πρίγκιπες της παγκόσμιας επιχειρηματικότητας σε μια μποέμ, λινή & μεταξωτή, ανάπαυλα από τις μπίζνες.
Θα μπορούσα, όμως, να γράψω το κάτι παραπάνω για το φαγητό που δοκιμάσαμε εκεί και ήταν πραγματικά υπέροχο, σαν το αρμυρό κερασάκι σε μια τούρτα bitter σοκολάτα.
Από τη wagyu picanha (την πήρα με συνοδευτικό ένα συγκλονιστικό ratatouille λαχανικών) & το τέλειο ταρτάρ τόνου, μέχρι τα υπεργευστικά bao buns & τα tacos σολομού, όλα τα πιάτα υπερίπτανται στα ύψη ενός γευστικού κοσμοπολιτισμού & χαϊδεύουν με μαεστρία τα συνήθη γούστα του διεθνούς κοινού που λέγαμε παραπάνω.
Κι έτσι, για να μπω στο ψητό, είναι η Αστοιβή αυτό το μέρος απ’όλα τα νησιά μας, που μπαίνει πιο συχνά πυκνά στις ταξιδιωτικές λίστες του Vanity Fair, του βρετανικού Bazaar, του T των New York Times ή του How to Spend It, μαζί με το Le Sirenuse στο Ποζιτάνο, το Parker στο Παλμ Σπρινγκς, το Punta Tragara στο Κάπρι ή το Hotel du Cap στην Κυανή Ακτή. Ένα διαχρονικό landmark του αριστοκρατικού resort lifestyle. Με το σπαθί της…
Το Κύμα με συγκλονιστικό φαγητό & θέα!
Η πεντάστερη ψαροταβέρνα Κύμα ήταν ίσως η μεγαλύτερη αποκάλυψη στο νησί της Αποκάλυψης!
Για μια (σπάνια) φορά δεν χρειάζεται να πλέξω τις λέξεις μου σε περικοκλάδες για να συνεννοηθούμε πώς έγραψε πάνω μου (και σε ολόκληρη την ενθουσιασμένη παρέα) εκείνη η βραδιά… ΗΤΑΝ απλά ΟΛΑ ΤΕΛΕΙΑ!
Και πιο συγκεκριμένα:
•Το ceviche Μαγιάτικο με τσίλι, τζίντζερ, βινεγκρέτ εσπεριδοειδών.
•Το location, με σούπερ θέα προς τη Χώρα και το μοναστήρι -μια τσιμεντένια ψαράδικη προβλήτα πάνω στο νερό, στον πιο ειρηνικό κολπίσκο της Πάτμου, χωρίς απροόπτους αέρηδες.
• Το φαγκρί & η αστακομακαρονάδα, σε πολύ λογικές τιμές, που θα έκαναν διάφορα μεγαλομανή ταβερνεία ανά το Αιγαίο να κοκκινίζουν από ντροπή (κι από θυμό που κάποιος χαλάει την πιάτσα).
•Το σέρβις από ευγενέστατα, χαμογελαστά, ικανότατα παιδιά, που πέρασαν με άριστα το casting… της ευχάριστης προσωπικότητας.
•Η τρίχρωμη σαλάτα κινόα με αβοκάντο & γαρίδες.
•Το sashimi τόνου & το ψητό καλαμάρι με μαύρη κρέμα ταραμά.
•Τα καλοκαιρινά κοκτέιλ -το κερασάκι μαρασκίνο στη μαγεία της στιγμής, έτσι και βρεθείς στο Κύμα το σούρουπο, όπως έκατσε σε μένα τον τυχερούλη.
+ 3 ακόμη εστιατόρια…
–Ο διάσημος Μπενέτος, το πρώτο «καλό» εστιατόριο που άνοιξε στο νησί πριν τρεις δεκαετίες κι ακόμη συνεχίζει να είναι ρεζερβέ από τους συνήθεις θαμώνες του νησιού. Υπέροχος κήπος (πολλά κουνούπια), αριστοκρατικό crowd, καλές -φαντάζομαι- πρώτες ύλες, ευγένεια & κατιτίς το διανοούμενο στο σέρβις, αλλά κάπως 90s τα πιάτα για τα γούστα μου. Δεν το φχαριστήθηκα.
-Η φαινομενικά ταπεινή ψαροταβέρνα στην παραλία Λάμπη, όπου μια χαρά ήταν και το σκηνικό (τραπεζάκια στα βότσαλα) και τα θαλασσινά, αλλά άκουσα κάποια παραπονάκια για τις τιμές. Κι όταν λέω «παραπονάκια» εννοώ «Δεν ξαναπατάω το πόδι μου!«.
–Το Τσιπουράδικο στη Σκάλα (λιμάνι), που είχε εξαιρετικό φαγητό, αλλά δεν κάνει κρατήσεις κι έτσι είναι επιρρεπές στο χάος.