Τέλη Ιουνίου έφτασα για ένα πρώτο μετα-lockdown long weekend στο ολόσωστο, με οργιώδη φύση Ελλάδας και αριστοκρατικό αέρα Νοτίου Γαλλίας, Kinsterna στη Μονεμβάσια, ένα από τα πρώτα ξενοδοχεία της χώρας που ξανάνοιξαν με πλάνο & αισιοδοξία.
Άλλαξα γρήγορα, το πρώτο πράγμα, και βούτηξα να δροσιστώ από την πυρετώδη ζέστη της Πελοποννήσου, μια μέρα που έκανε κανονικό καλοκαίρι και η καρδιά μου χτυπούσε σε έναν ανέμελο χαλαρό σκοπό που συνέχισε να παίζει χαλί όλο το Σαββατοκύριακο…
Το Kinsterna, όπως έχω ξαναγράψει (βλ. ΕΔΩ), είναι ένα υπέροχο ξενοδοχείο πολύ κοντά στη Μονεμβασιά, ένας πραγματικός παράδεισος, αλλά μέχρι πριν λίγα χρόνια δεν είχε μια θάλασσα αντάξιά του κάπου κοντά, οπότε έμοιαζε ιδανικός προορισμός για άνοιξη ή φθινόπωρο, όμως όχι για το κατακαλόκαιρο.
Αυτό λύθηκε τελευταία με το άνοιγμα ενός πολύ καλού δρόμου που σε 40′ σε βγάζει στο φέρι για την Ελαφόνησο, δηλαδή την πιο συγκλονιστική και ανέγγιχτη παραλία όλης της Μεσογείου!
Υπέροχα δείπνησα και κάτω από τις Μουριές, το εστιατόριο του Kinsterna, σε ένα ειδυλλιακό σκηνικό με το φεγγάρι να λούζει τους πύργους του ξενοδοχείου, τα γατάκια να περιφέρονται νωχελικά γύρω από τα τραπέζια και τους πελάτες να κρατούν ευγενικά τις αποστάσεις & χαμηλά τη φωνή τους, από παιδεία περισσότερο παρά από υποχρέωση.
Κουσκούς με γαρίδες, σαλάτα πολύχρωμα παντζάρια, topinambur με φρέσκια ελληνική τρούφα, μοσχαρίσιος σιδηρόδρομος, λαβράκι με κριθαράκι και για το τέλος μια καταπληκτική πάστα αμυγδάλου με γλυκό βύσσινο, με έπεισαν 100% ότι πέρα από το συγκλονιστικό μπάνιο στην Ελαφόνησο & μια βόλτα στην μεσαιωνική πολιτεία της Μονεμβασιάς, δεν υπάρχει στα αλήθεια λόγος να βγεις πιο έξω από αυτό το ξεχωριστό ξενοδοχείο, εμπειρία & ησυχαστήριο μαζί.
Να, ας πούμε, μια μέρα πριν, που δοκίμασα να φάω στη Ματούλα, την πιο φημισμένη ταβέρνα-αυλή του κάστρου, χαλάστηκα με ένα ξαναζεσταμένο (καυτό έξω-κρύο μέσα) μοσχάρι με χυλοπιτάκια και μια χωριάτικη που καλύτερη την κάνουν στη Νορβηγία…
Το έχετε καταλάβει ότι το φαγητό είναι ιερό για μένα. Και για σας, φαντάζομαι, αλλιώς δεν θα διαβάζατε τις μακρόσυρτες λεζάντες χωρίς τέλος που γράφω στο instagram. Κι έχω ένα πράγμα να πω για το φαγητό εδώ γύρω στην περιοχή, που γενικά δεν είναι και το ατού της περιοχής: Kinsterna.
