Αν νωρίς για ένα νησί τόσο σοφιστικέ, όπου η μικρή τουριστική σεζόν κρατάει μόλις από τέλος Ιουλίου μέχρι τέλος Αυγούστου (ευτυχώς!), και παρά τον άστατο καιρό, το weekend που πέρασα στην Πάτμο πριν λίγες μέρες ήταν μαγικό!
Δεν πέρασα από πολλές παραλίες, δεν ήπια ποτά στο φημισμένο Αστοιβή της Χώρας, ούτε έφαγα στον πασίγνωστο Μπενέτο, αλλά επισκέφτηκα το by far Νο1 αξιοθέατο του νησιού που είναι το Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου & το σπήλαιο της Αποκάλυψης & ξεκουράστηκα στο καλύτερο ξενοδοχείο του νησιού, το Patmos Aktis, κάνοντας μασάζ & θεραπείες στο ΑΨΟΓΟ Anasa Spa & απολαμβάνοντας λουκούλλεια γεύματα στα εστιατόρια Apocalypsis (το γκουρμέ) & Πλεύσις (μοντέρνα ταβέρνα στην ακρογιαλιά).
Στο πανέμορφο Patmos Aktis στον ήσυχο κόλπο του Γροίκου, πραγματικά εντυπωσιάστηκα από τις επαναλαμβανόμενες, ορθογώνιες αρχιτεκτονικές φόρμες σαν πύργους κυκλαδίτικης καστροπολιτείας από πέτρα βαμμένη λευκή, τις οποίες σκαρφίστηκαν οι ISV Architects για να συνδυάσουν το σύγχρονο με το μεσαιωνικό & να συνομιλήσουν αισθητικά με το μοναστήρι-οχυρό που δεσπόζει & δίνει το στίγμα του στο νησί. Πολύ σπάνια χτίζεται ένα τέτοιο μνημείο σεβασμού στην αρχιτεκτονική κληρονομιά του τόπου χωρίς να ξεπέσουμε στο γραφικό…
Το Μοναστήρι-Οχυρό
Εντελώς “Game of Thrones” η ατμόσφαιρα στο βυζαντινό μεσαιωνικό μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου -χωρίς βέβαια τα αίματα… Περίκλειστο σε κάστρο που λούζει ο λαμπερός ήλιος της Middle Earth, με εσωτερική αυλή & λαβυρινθώδεις στενές σκάλες, όπου όταν δεν έχει κόσμο ακούς το θρόισμα από τα ράσα σαν αλλόκοτους ψιθύρους που δολοπλοκούν, με ολοζώντανες τοιχογραφίες, spooky λείψανα & υποβλητικές εικόνες απαράμιλλης αξίας & ομορφιάς να σε κατασκοπεύουν, το μοναστήρι, όταν δεν πνίγεται από τουρίστες, όπως κατάλαβα ότι τελικά συμβαίνει μόνο τον Αύγουστο, είναι μια άχαστη εμπειρία για πιστούς & μη. Ένα world-class αξιοθέατο τόσο για fan της θρησκείας & της ιστορίας που είναι έντονα παρούσες εδώ, όσο & για ονειροπαρμένους των μύθων & της φαντασίας, που στο κάτω κάτω της γραφής δεν απέχουν (αρχιτεκτονικά) & τόσο πολύ…
Ο βράχος της Καλλικατσού
Στο ηλιοβασίλεμα ξεκινήσαμε για έναν περίπατο ως αυτόν το μεγάλο βράχο από βασάλτη, προϊόν μιας ηφαιστειακής έκρηξης τόσο ισχυρής, που πριν περίπου 4 εκατομμύρια χρόνια έστειλε από μακριά λιωμένες πέτρες σαν αναψοκοκκινισμένους μετεωρίτες & τους κάρφωσε στην ανακουφιστική δροσιά της ακροθαλασσιάς τη μια πάνω στην άλλη.
Προϊστορικός τόπος για ποιος ξέρει τι βάρβαρες τελετουργίες, ιερό της Αφροδίτης από το 1100π.Χ., ερημητήριο ύστερα για Χριστιανούς μοναχούς, ο βράχος της Καλλικατσού (σημαίνει θαλασσοκόρακας) έχει από τη μεριά της θάλασσας λαξευμένα σκαλοπάτια, βωμούς, κόγχες, τράπεζες & μια γούρνα, που μας φιτίλιασαν τη φαντασία καθώς σκαρφαλώναμε με την Έφη να κατακτήσουμε με τις λαστιχένιες παντόφλες τη χαμηλή κορυφή του: «Λες να έκαναν ανθρωποθυσίες & να έρεε το αίμα στα σκαλιά μέχρι τους αφρούς των κυμάτων; Λες να έκρυβαν οι Πειρατές εδώ θησαυρούς; Λες η μυστικιστική ενέργειά του να γιατρεύει; Τι να γιατρέψει που δεν ξέρουμε τι έχουμε;».
Για 20 λεπτά γυρίσαμε στα παιδικά μας χρόνια, στους Μυστικούς Επτά & στους Πέντε Φίλους, όταν μια επιτυχημένη ανάβαση σε ιστορικό ύψωμα μπορούσε να γεμίσει ένα καλοκαίρι ιστορίες…
Μετά, βέβαια, διηγηθήκαμε τις υπερβολές στους φίλους μας & εκείνοι μπήκαν & γκούγκλαραν σε 1’ όλη την αλήθεια. Τόσο κρατάει πια η αχαλίνωτη μαγεία. Όσο ένα κλικ.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ τελικά η Πάτμος, κράμα μεσαιωνικού μυστικισμού & σοφιστικέ κοσμοπολιτισμού, χριστιανοσύνης & κοκτέιλ (για καλό το λέω).
Εδώ βρίσκεται ως γνωστόν & το σπήλαιο, όπου ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, ο αγαπημένος μαθητής του Χριστού, φέρεται να έγραψε το 96μ.Χ. το προφητικό, εσχατολογικό βιβλίο για τον Αρμαγεδδώνα & τη Δευτέρα Παρουσία.
